З надыходам месяца мая, які дзякуючы пабожнасці вернікаў ужо даўно
прысвечаны Багародзіцы Марыі, дух наш напўаняецца радасцю, мы заўважаем
узрушальныя праявы веры і любові, якія ў хуткім часе ўся зямлі засведчыць для
ўшанавання Каралевы неба. У гэтым месяцы хрысціяне і ў святынях, і ў дамах
узносяць пашану і любоў да Багародзіцы, пераняныя з традыцыі. І звычайна ўзамен
у гэты час усё часцей і больш шчодра сыходзяць з трона нашай Маці дары Божага
замілавання.
Гэтая пабожная практыка ўшанавання Марыі прыносіць хрысціянскаму народу
шчодрыя дары. Марыя з’яўляецца дарогаю, якая вядзе да Хрыста, а ўсе сустрэчы з
Марыяй, безумоўна, вядуць да сустрэчы з Хрыстом. Што шукаем мы, калі пастаянна
звяртаемся да Марыі? Толькі Хрыста, які спачвае на Яе руках, г. зн. Шукаем Яго
ў Ёй, праз Яе і з Ёю. Да Хрыста, свайго Збаўцы, павінны звяртацца людзі падчас
замяшання і небяспекі гэтага свету, тым больш, што патрэба іх душаў скіроўвае
іх да Езуса як да гавані і крыніцы звышнатуральнага жыцця.
Менавіта месяц май заахвочвае нас да таго, каб як мага часцей і з яшчэ
большым даверам прасіць Марыю, найласкавейшае Сэрца якой у гэты час найбольш
прыхільнае да нашых просьбаў. Таму нашыя папярэднікі ў гэты месяц, прысвечаны
Багародзіцы, заахвочвалі хрысціянскую супольнасць узносіць публічныя малітвы да
Марыі, калі гэтага вымагалі патрэбы Касцёла або небяспека, якая пагражала
свету.
Няхай жа ў Марыйным месяцы з большаю адданасцю і даверам узносяцца просьбы
да Багародзіцы, каб выпрасіць у Яе ласкі і дары. Калі сур’ёзныя правіны людзей
абражаюць Бога і заслугоўваюць заслужанага пакарання, то тым больш нельга
забывацца пра тое, што Ён з’яўляецца “Айцом Міласэрнасці і Богам усялякага
суцяшэння” (2 Кар 1, 3). Бог прызначыў Найсвяцейшую Панну Марыю шчодраю
распарадчыцаю сваіх дароў.
Марыя спазнала прыкрасць гэтага смяротнага жыцця, мазалі штодзённага жыцця,
цяжкія клопаты, якія нясе з сабою ўбогасць, а перадусім Яна перанесла цярпенні
на Кальварыі. Няхай Марыя ласкава выслухае галасы пабожных людзей, якія адусюль
узносяцца да Яе з зямлі, просячы Яе аб супакоі. Няхай Яна асвячае розум
кіраўнікоў. Няхай урэшце выпрасіць у Бога, каб Ён, Які распараджаецца вятрамі і
бурамі, супакоіў завіруху неспакойных думак і “даў супакой у нашыя дні”. Няхай
Бог удзеліць сапраўдны супакой, які абапіраецца на справядлівасць і любоў як
моцны і трывалы фундамент. Перш за ўсё справядлівасць з’яўляецца асноваю
супакою, калі трэба прызнаць правы слабых і моцных. У сваю чаргу супакой
паходзіць з любові, якая ахоўвае да памылковых праяваў эгаізму. Любоў учыніць
так, што абарона правоў аднаго чалавека не стане забыццём і парушэннем права,
якое мае іншы чалавек.
Асаблівую надзею мы ўскладаем на малітвы дзяцей і церпячых, бо іх галасы
даходзяць да неба і лагодзяць Божую справядлівасць. Мы маем неабходную
здольнасць, каб не занядбоўваць практыку Ружанца, але настойліва заахвочваем да
яго. Гэты спосаб малітвы з’яўляецца вельмі прыемным для Багародзіцы і да яго
вельмі часта заахвочвае Папа. Ружанец дае вернікам найлепшую нагоду пераканацца
ў эфектыўнасці Боскага Настаўніка: “Прасіце, і будзе дадзена вам; шукайце, і
знойдзеце; стукайце, і адчыняць вам” (Мц 7,7)
Урыўкі з энцыклікі Святога Айца Паўла VI “Mense Maio”.
Часопіс “Ave Maria” нумар 5/2012
Часопіс “Ave Maria” нумар 5/2012
